Ayon sa katuruan ng simbahang isang paraan para mapalapit sa Panginoon ay ang pagtulong sa kapwa ng walang hinihintay na kapalit sapagkat ang Panginoon mismo ang magsusukli ng mga ito.Para sa Akin hindi ito nalalayo sa Indulhensya dahil pareho ang layunin nito, kaibahan lang ay sa Indulhensya may pera at masama sa paningan ng lipunan lalo pang ipinagbabawal ito ng ilang sektor ng Relihiyon.
Para sa Akin, lang tunay na pagkawanggawa ay kung paano mo maibabahagi ang sarili mo sa kapakipakinabang na paraan at makapagpabago sa ikabubuti at ikaliliwanag ng kapwa bilang isang tao,Halimbawa ang naliligaw ng landas at Ikalawa ang tunay na sakripisyo ay naghahatid sa gumawa nito ng tunay na kaligayahan at karangalan kapag ang tinulungan nito ay magkakaroon ng pag asa't dedikasyon para lumaban sa buhay.
Jose Rizal,Iba pang Bayani,at mga Taong handang tumulong ng walang pagdadamot ,ngunit mayroon pa bang ganito sa mundong ating ginagalawan? meron ang tingin ko subalit atin na lamang silang mabibilang sa ating mga daliri.Ngunit bakit sa mga sarili natin ay hindi ito masagawa . Mahirap sila, mahirap tayo din naman tayo,bukal sa kanila ang pagtulong ,tayo ay hanggang hangad na lamang ang tumulong dahil kailangan din natin.palagay ko lang ay takot tayong mawalan at malamangan ng iba subalit sana mawala ito at makabuo tayo ng mundong puno ng pagtutulungan at pagkakaisa.
John john bartolome
IV-DIAMOND
No comments:
Post a Comment